Lake powell

Na een slecht nachtje in het moordcomplothotel onderweg naar Lake Powell. Het plaatsje heet Page en ligt midden in het nationale park, ons hotel dus ook. We sliepen al vroeg en dus waren we ook op tijd op pad. Om 10.uur al op de bestemming bij het hotel. Even bakkie koffie, inchecken kon pas later in de middag. We wilden toch het water op dus een rondtocht geboekt van een halve dag. Zou mooi uitkomen. Als we dan terug komen kunnen we meteen de kamer in.

De reis er heen, tsja het zal wel vervelen maar was wederom een genot. Af en toe even stoppen bij weer andere cowboy landschappen. Deze meer van de bizons en zo. Officieel is het reservaat van de Navajo indianen. Die hebben hier zelfs een eigen regering. Wist ik niet. Er zijn ongeveer 300.000 mensen die zich bij teruggave van het land aan de indianen hebben laten inschrijven als Navajo.

Autorijden is hier echt een genot. Muziekje op, verstand op nul en met de mond open van verbazing beetje dom om je heen kijken. Prachtig mooi.

Bij aankomst in Lake Powell nog even tanken voor de dag erop. Nou ik heb kennis gemaakt met de indianen hoor. Lagen ze op het spoor te luisteren of ik kwam? Had de medicijnman een dansje gedaan? 
Niks van dat alles. Ik scheen geparkeerd te hebben op een plekje waar hij de auto had neer willen zetten  :-|   Boos die winnetou zeg. Even uitleggen dat ik hem niet had gezien. (Had een t-shirt aan, bij een indiaan verwacht je toch ook veren en kleuren op gezicht etc.)  Even later bond hij in, excuseerde zich en wilde ons een drankje aanbieden. Hij wilde niet dat wij dachten dat alle indianen klootzakken waren. Dacht ik ook niet. Maar tot nu toe 1 wel :-)

Ik had eigenlijk van lake powell niet zo veel verwacht, eigenlijk wist ik niet precies wat ik moest verwachten. Het was warm in Page, heet eigenlijk. De kapitein had er goed de vaart in. Het was niet een ubercoole boot of zo, meer echt zo'n toeristenboot, hoe meer hoe beter. Gelukkig is de amerikaanse wet ons goed gezind. Op het dek van deze boot mogen maar 35 personen en omdat wij zo vroeg geboekt hadden stonden wij sowieso op het dek.  Het waaide ons lekker door de haren maar het was ook écht heet. De eerste indrukken hadden we al gekregen toen we aan kwamen rijden en vanaf het terras van het hotel. Nu gingen we wat dichter bij die prachtige grillige rotsen kijken. Die grootsheid is zo allemachtig imposant. Niet op camera of film te vangen. Echt mooi. Dat de boot niet omviel is me nog een raadsel, aan de ene kant wat te zien?  Iedereen rennen, klik, klik, klik. Andere kant mooi hop iedereen andere kant op. Ik vroeg me alleen af of dat eigenlijk wel nodig was. De meesten van hen hadden een lens voor de camera waarmee ze vanaf Klazienaveen Amalia naar school kunnen zien fietsen. Maar nu moesten ze elkaar aan de kant duwen voor een foto van een berg.

Lake Powell is in zijn totaliteit meer dan 100 mijl lang (aldus el capitano) das nogal wat en dan zonder zijbassins. Op het grote meer laat ik de indrukwekkende omgeving op me inwerken, mijmer wat weg in gedachten bij het schommelen van de boot. 

Ik moet er ineens aan denken dat amerikanen waarschijnlijk of niet kunnen kiezen, of bang zijn voor teleurstelling. Daarom hebben ze ook die fastfoodketens in van allerlei smaken en van Ijs tot hamburgers tot pannenkoeken.  Auto's precies zo. Ziet maar een paat types heeeeel veeeel rijden. Zo worden ze nooit teleurgesteld en weten ze precies waar ze wat krijgen. Sowieso rare jongens die Amerikanen. Allemaal twee of drie pickups naast de deur maar de huizen hier, echt droevig. Onze tuinhuisjes zitten degelijker in elkaar dan de woningen hier. Echt bizar. Ik snap die huizenbubbel hier nu nog beter.......

Whatever.....

De Kapitein belooft ons spektakel met de volgende bestemming. In de Navajo kloof varen we een paar mijl. De kloof wordt steeds smaller en hoger. We zitten op een gegeven moment echt tussen 2 muren van prachtig gekleurde rotsen, prachtige structuren. Op de headsets die we van onze drijfmaster hebben gekregen wordt verteld over de tijd van de indianen, erg interessant vind ik. Ze gebruikten deze kloof vroeger bij slecht weer om vijanden in te drijven, die werden dan achterin de kloof dan verrast door de modder, water en stenenstroom en konden niet meer terug. Dat lijkt me wel al lang geleden want ik zag er geen een meer drijven.

Lake Powell lijkt me prachtig om een paar weken op te vertoeven. De amerikanen huren hier massaal een vakantie house boat en blijven dan hier met plezier een week ronddobberen. De meeste houseboats hebben een vaste glijbaan vanaf het terras op het dak.

Terug bij het hotel, ingechecked frosty vers ijs te eten gegeven en mijn heineken voorraad lekker koel gelegd. Julia wil nog graag even zwemmen. Vanaf het terras kan ik het prima zien, pilsje er bij. Ik zeg topdaggie.