Amerika Rocks

Vanochtend lekker op tijd wakker. Ondanks dat ik gisteren toch een paar biertjes gedronken had een goeie fitte kop. Vandaag een daggie pionieren. Sedona is de bestemming en verder niks. In theorie hebben we een halve dag over. 

De route naar Sedona is werkelijk spectaculair. Dachten we dat we al veel moois hadden gezien, blijkt er toch een overtreffende trap te zijn. (Wie weet wat er nog volgt :-] 

Hoe leg ik dat uit... Je stapt in de auto en laat de drukte achter je. In het begin was het best druk en daar kan ons John niet zo goed tegen, die begint zich dan te ergeren en op te vreten. Niks relaxen dus....   

Toch na een half uurtje lost het verkeer als sneeuw voor de zon op. (waar het blijft?) De omgeving was al mooi maar het verandert. Cactussen zo in het landschap, steeds meer. En dan bedoel ik echte cactussen met van die stekels en zo'n bloempie boven op beide arms :-) 

Ook de vergezichten en de valleien worden mooier. We worden er allemaal een beetje stil van, zelf Julia. (Misschien kwam dat bij haar ook door de koptelefoon en barbiefilm op de tablet, wie zal het zeggen)

Die cowboys verwacht je elk moment weer om de hoek. (wel andere want het landschap is ook weer anders, mooier? nee anders)  Af en toe wat van die struukies en ok dat zaaand zut er wat aanders uut. Ik plaats wel eem een filmpie dan weej wak bedoel. (en anders maar niet)

(Even tussendoor de airco uitzetten hier hoor, anders moet ik straks ruiten krabben op de laptop)

Zo benk weer. brrr,

Tsja wat een fantastiche route. En de eindbestemming een kadootje echt heeel erg mooi. Dit kan een foto of een film niet vastleggen. Ondanks dat het zo'n trekpleister is was het er relatief rustig. En daar sta je dan. Mijn gedachten zeggen, dit wil ik niet vergeten, dit gevoel wil ik elke keer als ik dat wil kunnen oproepen. Maar ja of t lukt?  Die paar rode bergen, enorme rode bergen dat wel, de rust, de natuur eromheen, de zon op je knar, de selfiestick in de kontzak :-) alles bij elkaar een kippevel moment. 

Vervolgens even een cappucino gedronken bij de lokale koffieboer. Eigenlijk omdat ze daar wifi hadden. Dus ff bakkie en zelfgemaakte koekies van daar en ff skypen met pa en ma. Leuk, pa kan straks nog bij mij op kantoor zo'n wizzkid wordt het.

Daarna, het was immers pas 11.00 gekozen voor Prescott. Het schijnt dat ze daar een historic city centre hebben van uit de tijd van de telegraafpalen en de aanleg van de railroad. Cowboys dus.

Na 1,5 uur rijden aangekomen Precott. In eerste instantie niet echt spectaculair. Wat wil je ook met die 2 rooie bulten nog vers op je netvlies. Toch als je daar even rondloopt zie je historische gebouwen die ik zelf nog een beetje herken van mijn playmobiel wells en fargo huisje. Ook het eeuwenoude Whiskey row was mooi, totdat we voor een cafe langsliepen met van die oude klapdeuren. Doar wik noar binnen, zij ik.  MOOI, echt mooi. Lederen plafonds, heft oude eikenhout nog aan de wanden en aan de kant wat oude herinneringen. Dichterbij hoe het was kom je mijnsinziens niet. (Zie foto's)
Goeie burgers dat ook!!

Verder nog beetje gewinkeld. Overal toch even een cowboy hoed passen, waarom? weet ik niet maar moet gewoon even. Zijn ook heeele mooie bij. Als Rolien er niet bij was had ik nu al zitten typen met een echte hoed. Leuke gekke andere dingen ook, wagenwielen, veren, koeiekoppen (wel al een poosje dood) met hoorns er nog aan, etc.

Zo nu is het mooi geweest en het is zo rond 15.00 op naar Flagstaff. 
1,5 uur, mooi zo ff doortrappen en we zijn nog mooi op tijd. Dat moet je dus niet denken he. Die navigatie, daar hebben we nog steed ruzie mee en meen je dat we het hotel konden vinden? Flagstaff dat wel maar dat hotel niet. 

Onderweg verandert het landschap weer en wordt langzaamaan groener, met bomen en die worden gaandeweg ook weer steeds hoger. Op het laatst een beetje gevoel of t canada is. 
Flagstaff gevonden, en uiteindelijk Days inn ook.........   inchecken- no way.

Verkeerde days inn !!!!!  Net zo flauw, gelukkig heb ik veel geduld..... DUS NIET!!!
Als de navigatie niet ingebouwd was had ik hem het raam uitgegooid.
Uiteindelijk via via toch gevonden.  pfff kapot nu. Inchecken bij het hotel kamerdeur open, (elke keer weer een verassing) En deze is het slechtst van allemaal. Écht zo'n motel waarvan ik verwacht dat er komende nacht sowieso 2 mensen worden vermoord. (Fictie weer dan he)   Maar om even de sfeer weer te geven zeg maar.

Morgen naar Lake Powell waar we aan de rand van het meer staan, benieuwd. En voor nu? Frosty ff wakker maken, pilsie opdrinken en ff ergens eten.

Tot morgen, of overmorgen ofzo.

Gr,
John